Rozdział trzeci

              Stojąc przed drzwiami prowadzącymi do pokoju wynajętego przez brunetkę, tarmosił w rękach pudełko pralinek oblanych białą czekoladą, które miały udobruchać dziewczynę po wystawieniu jej do wiatru. Justin dobrze wiedział, że to w żaden sposób nie załatwi sprawy, ale nieco ją załagodzi. 

             Zapukawszy w ciemno-drewnianą powierzchnię, szatyn rozejrzał się dookoła, jakby bał się, że swoją krwawiącą ręką, zwróci na siebie czyjąś uwagę.  To fakt nie wyglądał najlepiej. Jego dolna warga była sina od mocno wbijających się w nią trzonowców, a ciało wciąż drżało z nerwów, choć sytuacja sprzed kilku kwadransy została w pełni opanowana. 

- Prawie godzina poślizgu- wysyczała Kayle, stanąwszy w drzwiach.

- Przepraszam- powoli podszedł do przyjaciółki i wtulił jej drobne ciało w swój tors. Pochyliwszy się mocno, wsadził swój nos w burzę ciemnokasztanowych włosów pachnących jaśminem, a potem ucałował dziewczynę w czubek głowy.

- I tak jestem zła- warknęła, zaciskając ręce na skórzanym pasku od spodni chłopaka.

- Dlatego przyniosłem Ci Twoje ulubione czekoladki- uśmiechnął się zawadiacko i podał Carter małe, plastikowe pudełeczko, po czym bez słowa ruszył do łazienki.

              Kiedy zapalił halogeny przy lustrze, dokładnie przyjrzał się zewnętrznej części swojego nadgarstka. Rana wyglądała nieciekawie, a na dodatek cholernie piekła. Podsunąwszy rękę pod strumień zimnej wody, Justin zacisnął usta w wąską linię i delikatnie obmył skaleczoną skórę, z której nie przestawała sączyć się krew. 

- Gdzie byłeś?- zapytała brunetka, ni stąd ni zowąd pojawiając się w lustrzanym odbiciu, tuż za szatynem, który na jej widok wzdrygnął się ze strachu. Nie odpowiedział na jej pytanie, lecz wzruszył ramionami, wciąż   czyszcząc ranę. - Cholera Justin, pytam się gdzie byłeś?!- podniosła ton, spoglądając na dłoń Biebera.

- A gdzie miałem być?- warknął, obdarzając Kayle piorunującym spojrzeniem.

- Jest w porządku, prawda? Dla Ciebie zawsze jest w porządku...- pokręciła głową z rozczarowaniem. - Nawet teraz, kiedy jesteś blady jak ściana, lękasz się mojej obecności, a Twoja ręka wygląda jakbyś wsadził ją do klatki z rozjuszonym lwem w środku!- jęknęła, patrząc na Justina posępnym, szklanym wzrokiem.

- Tylko przechodziłem obok pub'u, kiedy rzucił się na mnie jakiś napity grubas, pragnący za wszelką ceną spuścić mi manto- usiadłszy na skraju wanny, przyciągnął do siebie rozżaloną dziewczynę.- Wiesz, że gdybym miał kłopoty, bym Ci o nich powiedział, prawda?- westchnął, ocierając łzy spływające po jej policzkach.

               Poczuł do siebie wstręt, dorzucając kolejne kłamstwo do stosu podpisanego imieniem Kayle. To wszystko powoli zaczęło wymykać się spod kontroli, powodując, że Justin już sam gubił się w swoich oszczerstwach. Jednak to wciąż było lepsze niż wyznanie prawdy. No bo jak Carter zareagowałaby na wieść, że napadł na bank, a potem uciekając z łupem prawie wpadł w ręce policji, która podejrzliwie zaczęła kręcić się przy otwartej pace furgonetki? Że nie mieli z Jordanem innego wyboru, tylko pędzić do bazy... Że wywinął koziołka na żużlowej drodze, utraciwszy kontrolę nad motorem? To kompletnie nie wchodziło w grę!

- Chyba już nigdzie nie zaserwują nam dzisiaj kolacji- zaśmiała się dziewczyna, owijając bandaż wokół poharatanej dłoni Biebera.

- Daj spokój, godzina jest jeszcze młoda- odparł, zerknąwszy na swój złoty zegarek, wskazujący kwadrans po dwudziestej drugiej.- No chyba, że...- przeciągnął słowa, uśmiechając się chytrze.

- Chyba, że...?- powtórzyła brunetka.

- Chyba, że woli pani pozostać w pokoju, panno Carter- subtelnie zagryzł swoją dolną wargę i posunął palcem wzdłuż linii klatki piersiowej przyjaciółki.

- Pan wybaczy Panie Bieber, ale ostatni raz jadłam wczoraj przed imprezą, więc niestety nie mogę skorzystać z Pańskiej propozycji- zachichotała, zakładając na stopy szesnastocentymetrowe, ciemno-różowe  szpilki.

*

             Parsknęła głośnym śmiechem, widząc jak Justin robi z kelnerki kretynkę, a ona jeszcze sobie na to pozwala. Nie rozumiała takich dziewczyn, które leciały na te tanie bajery Biebera, a musiała przyznać że było ich już dużo.

- A więc co teraz robimy?- zapytał wstając od stolika i zasuwając za sobą krzesło.

- A wiesz... Mam ochotę na coś szalonego- odparła Kayle, narzucając sobie na ramiona cieniutki, bawełniany sweterek. Miała tylko nadzieję, że na zewnątrz nie zrobiło się chłodniej.

- Kąpiel w Tamizie?- zasugerował żartobliwie, chwyciwszy brunetkę w talii i poprowadziwszy ją w kierunku wyjścia z restauracji. 

              Znał Londyn o wiele lepiej niż Ona to sobie wyobrażała. Jeszcze zanim się poznali, przylatywał tu co najmniej raz na dwa tygodnie. Jednak wtedy jego potrzeby materialne były całkiem inne, w porównaniu z tym co było teraz. Przez pięć lat swojej kariery, Justin zarobił na własny apartament w centrum Los Angeles,  nowe Lamborghini oraz setki rzeczy, o których jako dziecko nie śmiał nawet pomarzyć. Wbrew pozorom życie na krawędzi miało swoje plusy, oraz oczywiście niezliczoną ilość minusów. Wystarczyło odnaleźć umiar i nie zapomnieć o tym, że życiowy parkiet bywa śliski.
              Wszedłszy do sklepu monopolowego, rozejrzał się dookoła i posłał Kayle zawadiacki uśmiech.
- Na co mamy ochotę?- wymruczał z zadowoleniem, zagryzając swoją opuchniętą dolną wargę.
- O nie, nie namówisz mnie na to- pokręciła głową, wciąż nie czując się idealnie po swoim wczorajszym wybryku. - Nie będę pić.
- No i dobrze, bo ja też nie zamierzam- odparł, wprowadzając tym Carter w stan konsternacji.
- Poproszę dwie butelki szampana- szatyn powiedział do kasjera spoglądającego na niego znad grubo-szklistych okularów.- Najlepiej takiego słodkiego, żeby się mocno lepił.
               Brunetka uniosła ręce do góry, nie mając pojęcia co siedzi w głowie Justina. Przez krótką chwilę nawet zaczęła żałować, że wpadła na tak głupawy pomysł, by zrobić coś szalonego, jednak ufała swojemu przyjacielowi. Nie ważne co by się działo, przy nim zawsze była bezpieczna, a i by stanął po jej stronie gdyby nastała taka konieczność.
- To dokąd teraz?- zapytała z zaciekawieniem, próbując dogonić towarzysza, który wcale nie szedł tak szybko.
- Na stację metro- odparł, ukrywszy flaszki z  alkoholem za pazuchą swojej czarnej, skórzanej kurtki.
- O nie, nie! Wiesz jak boję się podziemi- pisnęła dziewczyna, odwracając się na obcasie w celu zmienienia drogi. Niestety Bieber był szybszy i zdążył pochwycić jej przedramię, zanim zdążyła uciec.
- Uwierz mi, że polubisz- wyszeptał brunetce do ucha, po czym sprowadził ją schodami w dół na peron metro.
                     Kiedy Justin napotkał na swojej drodze bramkę, przez którą nie dało się przejść bez biletu, nabrał rozpędu i z łatwością przez nią przeskoczył. Odwróciwszy się o tyłu, spojrzał na zdezorientowaną Kayle, która nie mogła uwierzyć własnym oczom w to czego właśnie dokonał jej przyjaciel. To fakt, była poprawna politycznie i nigdy nie zadarła z prawem, ale sama poprosiła o to Biebera.
- I ja mam przez to przejść, nie kupując biletu?- ze zdumieniem uniosła do góry brew.
               Niewzruszony chłopak pochylił się nad bramkami i wziął na ręce towarzyszkę, która nie ważyła wiele więcej niż piórko. Od zawsze Justin był rozbawiony drobną posturą Carter. Mógł z nią zrobić dosłownie wszystko.
- Szalone zadanie wykonane, a więc co teraz?- spojrzała do góry, chcąc uzyskać kontakt wzrokowy z brązowookim.
- Perełko, my nawet nie zaczęliśmy- wyszczerzył się szatyn, ująwszy brunetkę pod rękę. Jej twarz spochmurniała, a brwi złączyły się w jedną.
- Przecież tu jest monitoring... Co jak nas złapią i wsadzą za kratki?- zapytała z przejęciem, niemalże trzęsąc się z nerwów.
- Najwyżej... Jordan nas wyciągnie. Chociaż raz by mógł się odwdzięczyć za to, że niemalże po każdej jego imprezie wpłacam za niego kaucje na posterunku- chłopak odparł bez przejęcia, obserwując twarz Kayle, na której malowały się przeróżne emocje- w większości negatywne. - Kay... No co ty? Nie umiesz się bawić?- pochylił się do dziewczyny i zrobił nadąsaną minę, co kompletnie ją rozbawiło.
             Na stacji nie było wiele ludzi, gdyż był to już jeden z ostatnich kursów tego dnia. W większości, podróżującymi byli zmęczeni imprezowicze lub ci, którzy wracali z pracy po wieczornej zmianie. Kiedy jednak z oddali dało się usłyszeć szum oraz dziwny turkot, londyńczycy żwawo ustawili się w rzędzie, niczym  kordon pikietujących gotowy do akcji by zawalczyć o wolne siedzenia w przedziałach.
- Daj mi swoją szminkę- rozkazał Bieber, wszedłszy do metro.
- A,a,ale to jest Chanel- zająknęła się brunetka.- Dałam za nią czterdzieści dolców!
- Obiecuję, że kupię Ci nową- chłopak pstryknął ją w nos, uśmiechając się szeroko. Dziewczyna niechętnie wyciągnęła z torebki czerwoną pomadkę i podała ją przyjacielowi, który niczym szaleniec podbiegł do okna i zaczął coś na nim mazać.
- Co ty robisz?!- pisnęła, próbując nie zwracać uwagi na gapiów, których obecność strasznie ją irytowała. Przecisnąwszy się pod ramieniem szatyna, wepchnęła się przed niego i parsknęła śmiechem gdy ujrzała jego twórczość "K+J= Rebells", obrysowaną w serce. Rysunek nie był taki mały jakby się wydawało. Dosięgał prawie połowę wysokości okna.
               Kiedy w głośnikach rozbrzmiała informacja, że metro wkrótce zbliży się do następnej stacji, brązowooki wyciągnął z kurtki dwie butelki szampana, które prędko otworzył, a potem jedną z nich podał swojej zszokowanej przyjaciółce. Wylawszy odrobinę na jej dekolt zaśmiał się głośno i przebiegł wzdłuż przedziału, nie szczędząc też innych ludzi. Obejrzawszy się za siebie, ujrzał Carter bawiącą się równie dobrze jak on, która z resztką napoju biegła w jego kierunku, zapewne z zamiarem zemsty. W zasadzie stał w samym rogu, tuż przy drzwiach, które lada chwila miały się otworzyć, nie mniej pozwolił Kayle na zmoczenie swoich ciuchów.
- Teraz biegniemy ile sił- wyszeptał dziewczynie do ucha, gdy ujrzał za szybą dwóch strażników. Wiedział, że londyńska policja jest szybka, lecz nie sądził, że aż tak bardzo.
               Gdy metalowe wrota rozsunęły się do boków, Justin pochwycił nadgarstek przyjaciółki i jak najszybciej wyruszył w stronę najbliższego wyjścia na ulicę. Nie spodziewał się niestety tego, że ona nie potrafiła biegać w wysokich szpilkach, o ile w ogóle owa dyscyplina należała do jej mocnych stron. Czując gliny na ogonie, bez zastanowienia wziął Kayle na ręce i popędził schodami w górę, ponownie natykając się na bramki tuż przy samym wyjściu. Przerzuciwszy przez nie swój "cenny balast", przeskoczył je jednym susem, a potem ponownie podniósł dziewczynę i pobiegł w kierunku hotelu, w którym była zameldowana.
- Stój, zgubiliśmy ich!- wysapała tak jakby to ona przez ostatnie kilka minut targała kogoś na swoich plecach. O dziwo, twarz Carter wciąż była rozpromieniona.
- Dobrze się spisałaś- wychrypiał, postawiwszy ją na samym środku jezdni.
- Justin?- jęknęła dziewczyna, czując na sobie to czekoladowe spojrzenie.- Cieszę się, że znowu mieliśmy okazję gdzieś razem pojechać... Już prawie zapomniałam jak to jest- podeszła bliżej przyjaciela i wtuliła się w jego tors. Bieber odwzajemnił uścisk i stłumił swój śmiech, jedynie wypuszczając nosem powietrze. Tego wieczoru miał okazję spędzić czas ze swoją Kayle, za którą jeszcze w nocy tak bardzo tęsknił.
              Ująwszy w lewej dłoni drobniutką brodę przyjaciółki, szatyn ugiął kolana i pochylił się by zasmakować jej pełnych, malinowych ust. Starał się być subtelny i delikatny, by nie zepsuć tego momentu.
- Eeeeee...- wymamrotała, nie odrywając się od słodkich warg chłopaka.
- Hmmm...?- jęknął, wciąż pogłębiając pocałunek.
- Ymm...- wybełkotała, nie będąc w stanie nic powiedzieć, ze względu na zaangażowanie, na co Bieber parsknął śmiechem i oderwał się od dziewczyny, nie tracąc przy tym kontaktu wzrokowego.
- Sypiamy ze sobą od ponad dwóch lat... i nigdy mnie nie pocałowałeś, pomijając to co się dzieje w łóżku- wyszeptała z lekkim zażenowaniem.
- A może powinienem częściej- uśmiechnął się, z nadzieją, że w tak słabym świetle nie umknie to uwadze przyjaciółki.- Kay, czy w Twoim życiu pojawiła się nowa osoba?- zapytał, nie mogąc się doczekać odpowiedzi na pytanie, które nurtowało go w nocy na balkonie.
- Nie, dlaczego?- zmarszczyła czoło ze zdziwieniem.
- Przez ostatnie tygodnie dziwnie się zachowywałaś- wyjaśnił, bawiąc się kosmykiem włosów brunetki.- Czy  jest coś o czym powinienem wiedzieć?
- Nie ma...- odpowiedziała po dłuższej chwili zastanowienia.- M.m.myślę, że powinieneś już pójść- wyjąkała, czując jak pod jej powiekami zbierają się łzy.- Dobranoc Justin- szepnęła, pogłaskawszy szatyna po wciąż mokrym od szampana torsie, po czym szybko weszła do hotelowego lobby, nie odwracając się za siebie ani razu.

***

Jeśli czytacie, proszę zostawcie chociaż krótkie komentarze pod notką- ehh nie lubię o to pytać, ale czuję się ignorowana. Kogo mam informować o nn, zostawiajcie adresy albo tt w komentarzach.

Pozdrawiam @storytellerfun